L

Prof. dr hab. inż. Marek Lechman

Absolwent Liceum im. A. J. ks.Czartoryskiego. Maturę uzyskał w 1972 r. Jest synem długoletniego cenionego nauczyciela i wychowawcy tegoż Liceum, Jana Lechmana.

Ukończył studia na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. Po odbyciu studiów doktoranckich na PW, podjął pracę w Instytucie Techniki Budowlanej w Warszawie, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego, aktualnie na stanowisku profesora nadzwyczajnego.

Prowadzi prace badawcze z zakresu diagnostyki i obliczania żelbetowych i murowych konstrukcji wieżowych (kominy przemysłowe, wieże antenowe, chłodnie kominowe), związane m. in. z doskonaleniem projektowania i wprowadzaniem do praktyki ustaleń norm europejskich.

Jego działalność zawodowa obejmuje także prace ekspertyzowe i opinie techniczne dotyczące oceny stanu technicznego obiektów budowlanych. Wykonał kilkaset tego rodzaju opracowań, m. in. dla Zakładów Azotowych w Puławach.

Jest autorem lub współautorem ponad 100 publikacji i referatów konferencyjnych, głównie z zakresu diagnostyki oraz metod matematycznych i komputerowych obliczania konstrukcji wieżowych.

Jest członkiem International Association for Industrial Construction (CICIND).

Prof. dr inż. Aleksander Lisowski

Urodził się 6 marca 1919 roku w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja).

Od 1920 roku mieszkał wraz z rodzicami w Puławach, gdzie w 1936 roku uzyskał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Jerzego ks. Czartoryskiego. Po zdaniu konkursowego egzaminu został przyjęty do marynarki i przez rok pływał na „Darze Pomorza”.

W 1938 roku wstąpił do podchorążówki w Warszawie. We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej. Po udanej ucieczce z transportu do obozu, powrócił do Puław. Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach. Należał do Armii Krajowej.

Po uruchomieniu filii Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 roku uzyskując dyplom inżyniera budownictwa. Doktoryzował się w 1951 roku, stanowisko docenta uzyskał w 1954 roku. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1957 roku, profesorem zwyczajnym został w 1963 roku.

W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON. We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.

W latach 1952-1962 pracował w Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie jako docent, następnie zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 roku. Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 r. rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, jako kierownik Katedry Matematyki. We wrześniu 1973 roku wyjechał z Krakowa do Warszawy. Na Politechnice Warszawskiej pracował aż do śmierci.

Jest autorem około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Wydał szereg prac naukowych, dotyczących podstaw programowania na maszyny matematyczne. Aktywna działalność naukowa obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa. W końcu lat 50-ych zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.

Był utalentowanym rzeźbiarzem – amatorem, rzeźbił w drewnie. W kościele garnizonowym w Puławach znajduje się wyrzeźbiona przez niego figura św. Antoniego.

Zmarł 25 czerwca 1976 roku w Warszawie. Pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu przy ul. Piaskowej w Puławach.

powrót