Zapraszamy do I LO i do internatu!
R
Prof. dr hab. inż. Zbigniew Raszewski
Urodził się w 1948r. we wsi Żyrzyn k. Puław i tam ukończył szkołę podstawową..
W 1962 zdał egzamin do Liceum Ogólnokształcącego im. A.J. ks. Czartoryskiego, gdzie w 1966r. uzyskał świadectwo maturalne.
W roku 1973r. ukończyłem studia na Wydziale Chemii i Fizyki Technicznej Wojskowej Akademii Technicznej w stopniu porucznika Wojska Polskiego (WP), otrzymując tytuł magistra inżyniera fizyki technicznej.
W roku 1973r. rozpoczął pracę w WAT, gdzie doktoryzował się w 1978r., a habilitował w roku 1988. W roku 1989r. awansował na stopień pułkownika WP. Tytuł profesora nauk technicznych nadano mu 1998 roku.
Jego specjalnością naukową jest fizyka i technologia ciekłych kryształów. Wypromował dwóch magistrów i dwóch doktorów, którzy obecnie są profesorami. Jest autorem ponad 150 prac naukowych i monografii.
Jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Ciekłokrystalicznego, członkiem International Liquid Crystal Society. Był członkiem Prezydium International Liquid Crystal Society w kadencji 1996-1999, Rosyjskiego Towarzystwa „Żidkokristaliczeskoje Obszczestwo – Sadrużestwo”, członkiem Zarządu Panelu: „Chemistry, Biology and Physics” Komitetu Naukowego “Committee on Science for Peace and Security NATO w HQ NATO w Brukseli w kadencji 2007-2011, członkiem „Indepemdent Scientific Expert Group NATO” w HQ NATO w Brukseli w kadencji 2011-2013. Był Przewodniczącym Naukowej Misji NATO w Rosji w ramach NATO-Russia Council Science for Peace and Security, członkiem komitetów naukowych wszystkich edycji międzynarodowch konferencji “Conference on Solid and Liquid Crystal.
Nawiązał szeroką współpracę naukową m.in. z Indiami (Raman Research Institute w Bangalore - 3 noblistów), z USA (CREOL, University of Central Florida w Orlando - 2 noblistów) oraz Rosji (Vavilov State Optical Institute w Saint Petrsburgu – 1 noblista).
Urodzony 19 marca 1943 r. w Granatowie. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Jerzego ks. Czartoryskiego w Puławach. Świadectwo maturalne otrzymał w roku 1962.
Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Po uzyskaniu dyplomu magistra w 1966 r., podjął pracę jako asystent w Katedrze Chemii Fizycznej.
W 1974 r. otrzymał stopień doktora nauk chemicznych, a w roku 1985 stopień doktora habilitowanego. W 1986 r. został zatrudniony na stanowisku docenta, początkowo w Katedrze Chemii Fizycznej, a następnie na stanowisku kierownika Pracowni Technologii Światłowodów. Jego działalność badawcza skupiała się w kręgu problemów związanych z mechanizmem retencji w podziałowej chromatografii gazowej oraz zastosowania tej metody w pomiarach wielkości fizykochemicznych.
Pełnił funkcje Prorektora do spraw badań UMCS w latach 1990-1993, członka Senatu Akademickiego w latach 1996-1999, prodziekana Wydziału Chemii ds. programu studiów i współpracy międzynarodowej w latach 1996 -1999.
Był uczelnianym koordynatorem ds. programu "SOCRATES", przedstawicielem UMCS w Krajowej Radzie Alliance Francaise, członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem założycielem Zarządu Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo Wschodniej.
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej w 2009 r., medalem prof. M. Pożaryskiego w 1994 r., Złotym Krzyżem Zasługi w 1987 r. Wielokrotnie wyróżniony Nagrodą Rektora i Ministra.
Zmarł 24 maja 2010 roku.
Ukończył w 1966r. Liceum Ogólnokształcące im. Adama Jerzego ks. Czartoryskiego. Po maturze podjął studia magisterskie z astronomii na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1971 roku. W latach 1971-1994 pracował w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Warszawskiego (OAUW).
Od 1995 do chwili obecnej jest zatrudniony w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk. Doktoryzował się w 1977r., habilitował w 1986r., tytuł profesora otrzymał w 1996r. W latach 1977-1979 oraz 1980-1984 przebywał na stażu w Max-Planck-Institut für Astrophysik. Do 2006 r. jego specjalnością naukową były komputerowe symulacje gazodynamicznych procesów astrofizycznych (między innymi powstawania gwiazd i planet) przy których współpracował z MPA, a także z Instituto de Astrofisica de Canarias, Instituto de Astronomia de Uniwersidad National Autonoma de Mexico i University of California Santa Cruz. Następnie zajął się astronomią gwiazdową i obecnie bada gwiazdy zmienne w gromadach kulistych. Wypromował kilkoro magistrów i sześciu doktorów. Jest autorem ponad 180 prac naukowych i około 400 artykułów popularnonaukowych. W latach 1989-2012 był członkiem redakcji „Wiedzy i Życia” oraz „Świata Nauki”. Od 1986 do 1994 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora OAUW do spraw naukowych, od 1999 do 2006 roku zastępcy dyrektora CAMK do spraw naukowych. W latach 1999 2004 był członkiem redakcji „Wiedzy i Życia” oraz „Swiata Nauki”. Od 1986 do 1994 pełnił funkcję zastępcy dyrektora OAUW do spraw naukowych, a od 1999 do 2006 zastępcy dyrektora do spraw naukowych Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika. W latach 1999-2004 był członkiem NATO Advisory Panel for Physical and Engineering Science and Technology. Od 2007 reprezentuje polskie środowisko astronomiczne w centralnej komisji do spraw stopni naukowych i tytułów naukowych. Jest członkiem rady programowej portalu laickie.pl
Dr hab. Tomasz Rokosz, prof. KUL
Kulturoznawca, etnomuzykolog, polonista, muzyk. Kierownik Katedry Etnomuzykologii i Hymnologii (Instytut Nauk o Sztuce, KUL).
Habilitował się w styczniu 2017 r. na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (dziedzina nauk humanistycznych, dyscyplina kulturoznawstwo). Doktoryzował się na UMCS w 2005 r. (promotorem rozprawy doktorskiej był prof. dr hab. Jerzy Bartmiński). Absolwent Podyplomowych Studiów Etnomuzykologicznych na Uniwersytecie Warszawskim. Stypendysta Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego. Członek wielu towarzystw i organizacji, m.in. Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz IOV (International Organization of Folk Art). Recenzent rozpraw doktorskich i habilitacyjnych, juror na wielu ogólnopolskich festiwalach.
Jest autorem m.in. monografii: Między mową a śpiewem. Słowo, muzyka i obrzęd w kontekście przemian (2019); Obrzęd sobótkowy. Tradycja i jej transformacje (studium etnokulturowe) (2016); Od folkloru do folku. Metamorfozy pieśni tradycyjnych we współczesnej kulturze (2009), redaktorem książek: Studium harmonii polskiej. Materiały źródłowe (2007), Konfrontacja i dialog w tekstach kultury polskiej (2011), Pieśń i piosenka. Gatunek – tekst – muzyka (2015), Panslawizm – wczoraj, dziś, jutro (2016), Tradycje ludowe w kulturze muzycznej: zachowanie dziedzictwa – inspiracje – przeobrażenia (2019) oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i recenzji. Drukował m.in. w „Rocznikach Humanistycznych”, „Łódzkich Studiach Etnograficznych”, „Edukacji Muzycznej”, „Journal of Urban Ethnology”, „Literaturze Ludowej”, „Czasie Kultury”, „Akcencie”, „Kresach”, „Twórczości Ludowej”, „Obyczajach” i wielu tomach zbiorowych. Prowadził etnomuzykologiczne, kulturoznawcze i etnolingwistyczne badania terenowe w Polsce i za granicą. Pracował w komisjach jurorskich na ogólnopolskich i regionalnych przeglądach piosenki oraz ogólnopolskich i regionalnych przeglądach folkloru. Autor piosenek i monodramów. Uczestniczył w wielu koncertach i spektaklach, w kraju i za granicą. Zdobywał nagrody, zarówno za osiągnięcia naukowe, jak i artystyczne – m.in. Nagroda Naukowa „Marii Curie” w 2011 r., za udział w wydawnictwie Lubelskie, t 4, red. Jerzy Bartmiński (seria Polska pieśń i muzyka ludowa, redakcja całości Ludwik Bielawski); Folkowy Fonogram Roku 2000 (za płytę Się Gra, nagraną w Studio im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie).
Autor piosenek i monodramów (m.in. autorska płyta CD Podróż do kresu pieśni, Lublin 2019). Laureat wielu konkursów i festiwali, między innymi: Nowej Tradycji, Festiwalu Europejskiej Unii Radiowej, Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Ludowej "Mikołajki Folkowe", Ogólnopolskich Spotkań z Literaturą Świata, Konkursu „o ślad” na Zajeździe Bardów.
Absolwent LO im. A. J. ks. Czartoryskiego w Puławach. Maturę uzyskał w roku 1973.
Studiował filologię polską na UMCS w Lublinie oraz reżyserię filmową i telewizyjną w Łódzkiej Szkole Filmowej. Jako wolny słuchacz uczestniczył również w zajęciach z filozofii teoretycznej na KUL.
Artysta był znany zwłaszcza z tworzenia sonetów, które nie są we współczesnej poezji często spotykanymi kompozycjami. Brał udział w życiu kulturalnym Puław, gościł między innymi w Powiatowym Klubie Książki. Był też członkiem Stowarzyszenia “Przeszłość-Przyszłości”.
W 2005 roku został laureatem nagrody prezydenta Puław w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury. Rok później za swoje sonety zdobył nagrodę im. W. Hulewicza. Był także stypendystą ministra kultury, publikował w kwartalniku "Wczoraj i Dziś", pisał do "Pasji", a materiały o jego twórczości pojawiały się m.in. w "Akcencie", "Twórczościach", "Frazie", "Gazecie Wyborczej" czy "Super-Expresie". O Rudnickim można było usłyszeć także na antenie Radia Łódź i Radia Lublin. Poeta gościł również w lokalnej prasie i telewizji kablowej. Dzięki współpracy ze stowarzyszeniem "Przeszłość-Przyszłości", wydał m.in. "Topos", "Maksymy" oraz "Romance i dawne stance". 21 kwietnia 2013 r. podczas X Festiwalu Książki w Puławach otrzymał statuetkę Ikara.
Zmarł w wieku 68 lat, spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ul. Piaskowej w Puławach.