Zapraszamy do I LO i do internatu!
S
Prof. dr Małgorzata Marek-Sadowska
Małgorzata Marek-Sadowska urodziła się w Poznaniu. Do szkol podstawowych uczęszczała początkowo we Wrocławiu, a od piątej klasy w Puławach. Jest absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. A. J. Czartoryskiego w Puławach-1966. Ukończyła studia na Politechnice Warszawskiej gdzie uzyskała stopień magistra matematyki stosowanej. Po studiach rozpoczęła prace jako asystentka w Zakładzie Przyrządów Półprzewodnikowych Politechniki. W latach 1974-1975 pracowała w Laboratorium Przyrządów Półprzewodnikowych Penn State University w Stanach Zjednoczonych. W 1976 obroniła prace doktorska. W tymże roku została powołana na stanowisko adiunkta na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W latach 1979-1980 pracowała w Laboratorium Elektroniki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.
Od 1982r. mieszka w Stanach Zjednoczonych. W latach 1982-1990 pracowała na stanowiskach naukowych na Wydziale Inżynierii Elektrycznej i Nauk Komputerowych Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. W roku 1990 otrzymała pozycje profesora zwyczajnego (full professor) na Wydziale Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara, gdzie kontynuowała prace do roku 2017 t.j. do przejścia na emeryturę. W 2013 za całokształt pracy naukowej i dydaktycznej otrzymała tytuł wybitnego profesora (“distinguished professor”) Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara.
Jest promotorem trzydziestu trzech, oraz recenzentem kilkudziesięciu prac doktorskich. Jej dorobek naukowy to ponad 300 artykułów w czasopismach i na konferencjach. Sześć spośród jej artykułów otrzymało nagrody lub wyróżnienia jako najlepsze na czołowych konferencjach w dziedzinie automatyzacji projektowania układów scalonych wielkiej skali integracji. W 1997 została wybrana IEEE Fellow.
Była redaktorem kilku czasopism naukowych, m.in. IEEE Transactions on Computer Aided Design, IEEE Transactions on VLSI Design i Journal of Circuits, Systems and Computers. Przez dwa lata pełniła funkcje redaktora naczelnego IEEE Transactions on Computer Aided Design.
Byla członkiem technicznych komitetów doradczych siedmiu firm elektronicznych. Była zapraszana na wykłady do takich firm jak IBM, Intel, Mentor Graphics, Xilinx, Fujitsu, NEC i innych. Trzykrotnie otrzymała nagrodę IBM. Wielokrotnie też była zapraszana do wygłaszania seminariów na różnych uniwersytetach amerykańskich i zagranicznych: w Japonii, na Taiwanie i w Hong-Kongu. Pełniła tez role oficjalnego zewnętrznego rewelatora Wydziału Informatyki Okayama University w Japonii.
Wielokrotnie uczestniczyła w komitetach doradczych Narodowej Fundacji Nauki (NSF) oraz była członkiem komitetów Stanu Kalifornia przyznających granty. Pełniła tez różne funkcje w towarzystwach naukowych. Przez wiele lat przewodniczyła komitetowi przy IEEE przyznającemu nagrody za najlepsze prace doktorskie w dziedzinie projektowania układów cyfrowych wielkiej skali integracji. Była członkiem wielu komitetów przyznających prestiżowe nagrody IEEE i ACM.
Prof. dr hab. Jolanta Helena Kotlińska (z domu Skalska)
Jolanta Helena Kotlińska (z domu Skalska), absolwentka Szkoły Podstawowej nr 2 w Puławach oraz Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Jerzego ks. Czartoryskiego (1970-1974 rok), klasy o profilu biologiczno-chemicznym. Zainteresowania biologią i chemią zaowocowały wyborem studiów o profilu medycznym. Jolanta Kotlińska jest absolwentką Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Lublinie (obecnie Uniwersytet Medyczny),.
Karierę zawodową rozpoczęła jako studentka Studiów Doktoranckich w Zakładzie Farmakodynamiki (obecnie Katedra i Zakład Farmakologii z Farmakodynamiką) Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, gdzie następnie została zatrudniona jako pracownik naukowo-dydaktyczny.
Zainteresowania naukowe prof. J. Kotlińskiej koncentrują się wokół zagadnień związanych z uzależniającym działaniem substancji psychoaktywnych. Jest autorem ponad 100 publikacji na ten temat, opublikowanych w prestiżowych czasopismach naukowych. Prace jej, jako wyróżniające, były nagradzane przez polskie (Pol. J. Pharmacol.) i zagraniczne (Peptides, USA) czasopisma naukowe. W latach 1994-96 odbyła dwuletni staż podoktorski fundowany przez Karolinska Institutet (Department of Clinical Neuroscience, Division of Drug Dependence) w Sztokholmie, Szwecja. Za swoją działalność naukową była nagradzana przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej i Rektora Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Była promotorem 10 przewodów doktorskich oraz recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych. Członek Rad Naukowych i komitetów redakcyjnych czasopism zagranicznych, wieloletni redaktor naczelny uczelnianego czasopisma Current Issues in Pharmacy and Medical Sciences.
Michał Strzemski urodził się w 1912r. w Wiatce (Rosja). Po nagłej śmierci ojca w 1912 roku przyjechał z matką do Puław, a dwa lata później, po wybuchu I wojny światowej - do Charkowa. W 1921 roku wrócili do kraju, najpierw do Poznania, a po dwóch latach już na stałe zamieszkali w Puławach.
Tu Michał Strzemski uczęszczał do Gimnazjum im. A. J. Ks. Czartoryskiego i w 1931r. zdał maturę. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie w 1937r. uzyskał dyplom inżyniera rolnika. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako asystent, potem adiunkt w Wydziale Gleboznawczym Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. W 1945r. został kierownikiem tzw. kolumn gleboznawstwo-kartograficznych. W 1946r. uzyskał na UMCS stopień doktora nauk rolniczych. Trzy lata później powierzono mu funkcję kierownika wydziału gleboznawczego, którą to pełnił nieprzerwanie, mimo restrukturyzacji Instytutu, aż do przejścia na emeryturę w 1977r.
W 1954r. nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1963r. - profesora zwyczajnego. Zawodowo przez całe życie zajmował się szeroko pojętym gleboznawstwem, sporządzał mapy glebowe, nadzorował ich opracowywanie. Nadzorował merytorycznie ogólnopolską akcję klasyfikacji bonitacyjnej gleb. Był promotorem 9 rozpraw doktorskich i opiekunem 5 przewodów habilitacyjnych. Wchodził w skład komitetów naukowych PAN i wielu towarzystw, w tym Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego i Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Żywo interesował się historią i przyszłością Puław, co zaowocowało powołaniem do życia Towarzystwa Przyjaciół Puław, którego został pierwszym prezesem. Towarzystwo to wniosło duże zasługi dla rozwoju kulturalnego miasta i ochrony jego zabytków.
Profesor pozostawił też po sobie cenne publikacje, dotyczące przeszłości Puław i Instytutu oraz kultury żydowskiej i historii Żydów puławskich.
Zmarł w 1992r.
Prof. dr hab. Zenon Szczepanik
Zenon Ryszard Szczepanik urodził się 3 stycznia 1918 roku w Górze Puławskiej. Uczęszczał do Liceum im. A. J. Ks. Czartoryskiego, gdzie w 1935 roku zdał egzamin maturalny. Jest absolwentem Politechniki Warszawskiej, Wydziału Chemii.
Praca doktorska, obroniona w 1955 roku w Politechnice Warszawskiej została nagrodzona przez Radę Państwa, a praca habilitacyjna w 1962 otrzymała nagrodę Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki.
Działalność naukowa Profesora skupiała się wokół ważnych zagadnień odnoszących się do równowag fazowych ciecz-para i ich wpływu na mieszaniny dwu- i wieloskładnikowe spożywczych substancji zapachowych. Jego istotnym wkładem do nauki było zajęcie się problemem ciekłych kryształów i ich wpływu na jakość materiałów.
Życie zawodowe Pana Profesora związane było z Politechniką Warszawską (1946-1949) oraz ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki (później Szkoła Główna Handlowa).
W SGPIS został adiunktem w 1949r. , docentem hab. w 1962r., profesorem nadzwyczajnym w 1970 roku, zaś profesorem zwyczajnym w 1978r. W SGPiS a potem w SGH był długoletnim Kierownikiem Katedry Technologii i Jakości Produkcji, był dziekanem i prodziekanem Wydziału Handlu Wewnętrznego.
Prace Profesora dotyczyły zagadnień szeroko rozumianej jakości. Bardzo ważne miejsce w jego dorobku naukowym zajmuje teoria jakości procesów jednostkowych, która była podstawą do wprowadzenia podziału procesów przyrodniczo-technicznych na inżynieryjne, bio-inżynieryjne, ergonomiczne i biopsychiczne.
Urodził się 27 września 1945 w Barłogach koło Kurowa. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. A.J. ks. Czartoryskiego w Puławach. Maturę uzyskał w 1963r. W 1968 ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1974 obronił w Instytucie Socjologii UW doktorat pt. Miejsce eksperymentu w naukach społecznych, a w 1990 habilitował się książką stanowiącą zbiór rozpraw pt. „W terenie, w archiwum i w laboratorium. Studia nad warsztatem socjologa”. Od roku 2002 jest profesorem. W latach 1988–1995 był współredaktorem „Kultury i Społeczeństwa”. W latach 1989–1990 był członkiem zespołu doradców socjologicznych Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W latach 1994–1998 pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. W latach 1999–2001 był głównym doradcą ds. społecznych Prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka. W latach 2002–2005 dyrektor Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, w którym w latach 1989–2009 był kierownikiem Zakładu Metodologii Badań Socjologicznych. Wiceprzewodniczący, a następnie członek prezydium Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów.
W 2002 r. został członkiem korespondentem PAN. Zajmuje się metodologią socjologiczną, metodologią sondażu, teorią i badaniami opinii publicznej, historią badań społecznych w Polsce. Od 1999 jest członkiem rady programowej stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita. Jest autorem lub współautorem wielu publikacji książkowych, podręczników akademickich oraz bardzo wielu artykułów w czasopismach polskich i zagranicznych.
Prof. dr hab. Andrzej Bernard Sadzikowski
Andrzej Bernard Sadzikowski urodził się 14 września 1952 r. w Puławach. Sytuacja rodziny ugruntowała w Nim poczucie odpowiedzialności oraz wrażliwości na los drugiego człowieka.
Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Jerzego Ks. Czartoryskiego w Puławach, rozpoczął w 1971 roku studia na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczej w Lublinie. W 1976 r. będąc jeszcze studentem, zatrudniony został w Katedrze Parazytologii jako pracownik techniczny. Po ukończeniu studiów przeszedł w tej Katedrze wszystkie etapy kariery naukowej, uzyskując w 1983 r. stopień doktora , a w 2002 r. doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych z zakresu parazytologii. W 2004 r. powołany został na stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2009 r. uzyskał tytuł profesora.
Od 2006 r. kierował Zakładem Parazytologii i Chorób Inwazyjnych. Zainteresowania naukowe Profesora związane były nie tylko z immunoparazytologią jako głównym kierunkiem badań, lecz także z parazytologią ogólną i kliniczną. Na dorobek naukowy Prof. Sadzikowskiego składa się ponad 180 pozycji, w tym ponad 60 oryginalnych prac badawczych, współautorstwo podręcznika pt.: „ Parazytologia i parazytozy zwierząt”, oraz rozdziałów w dwu podręcznikach akademickich i w wielu skryptach. Obdarzony zdolnościami humanistycznymi potrafił prosto opisywać zawiłe zagadnienia naukowe.
Profesor Sadzikowski był utalentowanym nauczycielem akademickim. Sposób przekazywania przez niego wiedzy, dyskusje ze studentami, w których potrafił i zainteresować nauką i przekonać, sprawiły że uznany został wielokrotnie zwycięzcą konkursu na najlepszego wykładowcę – „ Homo didacticus”. Był twórcą nowego przedmiotu „Hodowla i choroby zwierząt egzotycznych”, w którym połączył rzetelną wiedzę ze swoim hobby, wzbudzając aktywne zainteresowanie studentów. Te żywe kontakty z młodzieżą przetrwały także po ukończeniu studiów. Wiele czasu poświęcał też kształceniu młodych pracowników nauki. Był promotorem dwu przewodów doktorskich i opiekunem licznych prac magisterskich, obiektywnym, ale wymagającym recenzentem rozpraw doktorskich, habilitacyjnych, projektów badawczych i prac kierowanych do druku w czasopismach naukowych. Szeroka wiedza Profesora wykorzystywana była nie tylko na macierzystym wydziale. Wielokrotnie zapraszany do udziału w konferencjach naukowych i szkoleniach podyplomowych, był pożądanym i uznanym wykładowcą. Szczególne miejsce w Jego działalności zajmowała praca społeczna. Kierował i aktywnie uczestniczył w pracach zespołów wydziałowych i uczelnianych. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego, w którym pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Lubelskiego. Przewodniczył również Komisji Parazytologii Weterynaryjnej Komitecie Parazytologii PAN. Dla swoich współpracowników, był wyjątkowym szefem, na którego wsparcie mogli liczyć tak w sprawach zawodowych, jak i prywatnych. To głównie dzięki Niemu panowały w Zakładzie przyjacielskie relacje. W stosunkach z ludźmi ciepłym i wrażliwym człowiekiem. Zatroskany o los najbliższych, przyjaciół, współpracowników, często bagatelizował swoje, o wiele ważniejsze, problemy.
Zmarł przedwcześnie, po ciężkiej chorobie, 29 marca 2010 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Puławach-Włostowicach.
Andrzej Sajnaga urodził się 5 listopada 1946 roku we wsi Bronowice w Gminie Puławy. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Bronowicach rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. A. J. Ks. Czartoryskiego w Puławach. Świadectwo maturalne otrzymał w 1964 r. Następnie rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym, które ukończył w 1970 r.
Andrzej Sajnaga jest założycielem i prezesem spółki ASMET. Rozpoczynając działalność gospodarczą z kapitałem założycielskim 140 USD w ciągu 35 lat zbudował firmę, która z powodzeniem realizuje projekty na całym świecie i dostarcza elementy złączne do największych światowych koncernów. Swoją charyzmą, zaangażowaniem w pracę i pasją zaraża kolejne pokolenia pracowników firmy dając inspirację do podejmowania coraz to nowych wyzwań jakie stawia przed spółką rynek globalny.
Firma Asmet powstała w 1986 roku, a w 2005 roku zatrudniała już prawie 250 osób. Szybki rozwój firmy został dostrzeżony przez Naczelną Organizację Techniczną - prezes Andrzej Sajnaga otrzymał nagrodę Dźwignia 2005 za tworzenie nowych miejsc pracy w konkursie pod auspicjami Przeglądu Technicznego, NOT i KIG. Dziś Grupa ASMET to niemal 500 wysoko wykwalifikowanych pracowników, z których połowa to inżynierowie lub technicy. Na przestrzeni wielu lat Andrzej Sajnaga – Założyciel i prezes ASMET aktywnie wspierał wiele społecznych inicjatyw, dzięki czemu firma zyskała w środowisku lokalnym opinię przyjaznej otoczeniu. W roku 2008 za zasługi na rzecz promowania polskiej kultury i sztuki Prezes ASmet, z rąk Prezydent m.st. Warszawy Pani Hanny Gronkiewicz-Waltz otrzymał dyplom i statuetkę „Mecenasa kultury Warszawy”, a w 2016 odebrał odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP. W 2021 roku Marszałek Województwa Mazowieckiego Pan Adam Struzik odznaczył Andrzeja Sajnagę Medalem Pro Mazovia, za wkład w rozwój gospodarczy Mazowsza.
Firma ASmet ma zawarte umowy współpracy z instytutami naukowymi, jak również organizuje i czynnie uczestniczy w konferencjach naukowych poprzez które promuje i rozpowszechnia wypracowane przez lata efektywne standardy działania, a także dzieli się z uczestnikami swoją wiedzą specjalistyczną.
Prezes Andrzej Sajnaga jest ponadto członkiem założycielem Fundacji Wspierania Kultury Ursusa oraz Członkiem Rady Polskiej Izby Konstrukcji Stalowych.
Prof. dr hab. Elżbieta Samorek-Salamonowicz
Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. A. J. ks. Czartoryskiego w Puławach. Studia wyższe ukończyła na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej w Lublinie, doktorat i habilitacja również na Wydziale BiNoZ UMCS w Lublinie. Od 1991 r profesor nadzwyczajny, w 1997 otrzymuje tytuł profesora z rąk Prezydenta R.P. Po odbyciu rocznego stażu na UMCS przez cały czas zatrudniona w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w Puławach. Była kierownikiem Zakładu Chorób Wirusowych Drobiu. W prowadzonym przez nią Zakładzie badania dotyczyły udoskonalania metod diagnostycznych wirusowych chorób drobiu, badań nad patogenezą wirusów onkogennych oraz nad nowo pojawiającymi się wirusami. Jest autorką kilku zestawów diagnostycznych do rozpoznawania zakażeń wirusowych drobiu. Autorka opatentowanego w Urzędzie Patentowym RP zestawu ELISA. Była kierownikiem trzech laboratoriów referencyjnych. Promotor siedmiu przewodów doktorskich. Ponadto pełniła funkcję recenzenta w 34 przewodach doktorskich, w 12 przewodach habilitacyjnych i w kilku postępowaniach o nadanie tytułu profesora.
Posiada bogaty dorobek naukowy. Jest autorem ponad 200 prac naukowych, publikowanych w międzynarodowych czasopismach znajdujących się na tzw. liście filadelfijskiej, czyli indeksowanych przez Journal Citation Reports. Ponadto jest współautorem 7 opracowań książkowych, w tym dwóch wydań podręcznika dla lekarzy i studentów medycyny „Choroby zakaźne i pasożytnicze”, kompendium "Grypa", a także podręcznika "Choroby drobiu" przeznaczonego dla lekarzy i studentów weterynarii (2 wydania), oraz "Immunobiologia " i " Chemia i biotechnologia w produkcji zwierzęcej”.
Wielokrotnie kierowała zarówno krajowymi jak i zagranicznymi projektami badawczymi tzw ."grantami" oraz była recenzentem wielu projektów badawczych i prac przeznaczonych do publikacji w czasopismach z wysokim IF. Prowadziła podyplomowe szkolenie specjalizacyjne dla lekarzy wet. z zakresu chorób drobiu, wykłada na licznych konferencjach, sympozjach i zjazdach zarówno medycznych jak i weterynaryjnych. Organizatorka kilku międzynarodowych sesji naukowych. Była członkiem Zespołu Ekspertów ds. zagrożenia wirusem Zachodniego Nilu. Kierowała Studiami Doktoranckimi prowadzonymi w PIWet-PIB. Prowadziła badania przed rejestracyjne biopreparatów przeznaczonych dla drobiu. Była członkiem Rady Naukowej PIWet-PIB i przewodniczącą Komisji Doktorskiej oraz członkiem kolegium redakcyjnego Bull.vet.Inst.Pulawy. członkiem Komitetu Mikrobiologii PAN, recenzentem projektów badawczych w KBN, a obecnie Naukowym Centrum Badań i Rozwoju i Narodowym Centrum Nauki.
Kilkukrotnie otrzymała nagrody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Współpracowała z innymi ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą. Współpracuje z MNiSW uczestnicząc w pracach Zespołu d/s nagród za wybitne osiągnięcia naukowe oraz osiągnięcia w opiece naukowej i dydaktycznej. Członek wielu towarzystw naukowych zarówno krajowych jak i zagranicznych. Kilkakrotnie odbyła staże w różnych ośrodkach naukowych na świecie. Najdłuższy staż we Francji, w INRA, w Tours, Brała aktywny udział w licznych konferencjach, kongresach i sympozjach odbywających się na świecie np. w Anglii, Francji. Niemczech, Holandii, Belgii , Chinach, Australii, Maroku, Turcji.
Prof. dr hab. Anna Strzelec (zd. Nowak)
Anna Nowak urodziła się w 1936 roku w Hipolitówce na Wołyniu. W 1954 roku ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. A.J. Ks. Czartoryskiego w Puławach.
Studiowała na Wydziale Rolniczym WSR w Lublinie. W 1961 roku podjęła pracę w Zakładzie Mikrobiologii Rolniczej IUNG, początkowo na etacie pracownika inż.-technicznego, a następnie asystenta, starszego asystenta, adiunkta od 1971 roku, docenta od 1983 roku i profesora od roku 1992.Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskała w roku 1971 na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS w Lublinie na podstawie rozprawy „Wpływ mocznika na zdolność szczepów Rhizobium do asymilowania wolnego azotu”.
W 1975 roku przebywała na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Stanu Connecticut w Storrs w USA, odwiedziła ośrodki naukowe USA, Kanady, Anglii i Szwecji, zapoznając się z prowadzonymi w nich badaniami. W 1983 roku Rada Naukowa IUNG nadała jej stopień doktora habilitowanego z zakresu mikrobiologii rolniczej i przyznała nagrodę naukową za rozprawę „Wpływ niektórych czynników środowiska na rozkład herbicydów chloro-s-triazynowych”. W latach 1984-1992 pełniła funkcję kierownika Pracowni Szczepionek i Drobnoustrojów Ryzosfery. W 1992 roku podczas pobytu w Korei szkoliła pracowników uniwersytetów i instytutów w zakresie metod stosowanych w mikrobiologii rolniczej. W lutym 1992 roku uzyskała uzyskała tytuł profesora nauk rolniczych. Tematyka prac prof. Strzelcowej koncentrowała się na: oddziaływaniu różnych czynników środowiskowych na aktywność biologiczną gleb; interakcji pestycydów i drobnoustrojów glebowych oraz roli drobnoustrojów w detoksykacji i rozkładzie herbicydów ; wiązaniu azotu atmosferycznego przez bakterie symbiotyczne roślin motylkowych oraz wykorzystaniu tych bakterii jako szczepionek dla roślin. Za opracowanie technologii produkcji szczepionek i ich wdrożenie do praktyki rolniczej otrzymała nagrodę naukową Dyrektora IUNG. Prof. dr hab. A Strzelec jest autorem 96 publikacji naukowych, w tym 65 samodzielnych, 2 instrukcji wdrożeniowych, 9 prac przeglądowych oraz kilku ekspertyz i materiałów szkoleniowych.
Wyniki swoich badań prezentowała na sympozjach krajowych i zagranicznych. W roku 1987 otrzymała odznakę „Zasłużony Pracownik Rolnictwa”, a w 1992 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
W 1998 roku przeszła na emeryturę.
prof. dr. hab. Krzysztof Szulowski
Urodził się w maju 1963 roku w Janowcu. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Puławach, które ukończył w 1982 roku. Następnie studiował na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczej w Lublinie. Stopnie naukowe w zakresie nauk weterynaryjnych uzyskiwał w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – doktora w 1997 (na podstawie pracy pt. Wartość testu ELISA w diagnostyce brucelozy u zwierząt) i doktora habilitowanego w 2006 (w oparciu o rozprawę zatytułowaną Wartość diagnostyczna metody PCR i jej zastosowanie rezerwuaru pałeczek Brucella u zwierząt). W 2020 otrzymał tytuł profesora nauk rolniczych. Specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących ;mikrobiologii i diagnostyki chorób zakaźnych zwierząt.
Od 1992 zawodowo związany z PIWet-PIB w Puławach. Objął stanowisko kierownika Zakładu Mikrobiologii i profesora nadzwyczajnego w tym instytucie.
Działacz związkowy, przewodniczył komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” w PIWet-PZB. W latach 1998–2010 przez trzy kadencje był radnym powiatu puławskiego, był wiceprzewodniczącym, a w trzeciej kadencji przewodniczącym rady powiatu. Członek Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach parlamentarnych w 2015 z listy PiS uzyskał mandat poselski. W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję.
Urodziła się 9.10.1960 r. w Lublinie. Ukończyła studia na Wydziale Ogrodniczym Akademii Rolniczej w Lublinie (1985 r.), uzyskując tytuł magistra inżyniera. W 1986 r. ukończyła Studium Pedagogiczne uzyskując kwalifikacje pedagogiczne. Następnie w 1998 r. ukończyła Wyższą Szkołę Biznesu prowadzoną przez Lubelską Szkołę Biznesu we współpracy z Uniwersytetem Central Lancashire (Wlk. Brytania) i uzyskała tytuł Master of Biznes Administration (MBA). W 2003 r. na Wydziale Zarządzania Akademii Ekonomicznej w Poznaniu ukończyła Studia Podyplomowe w zakresie Rachunkowości. W 2009 r., uzyskała stopień doktora nauk rolniczych w zakresie agronomii na podstawie rozprawy „Ocena wykorzystania czynników produkcji gospodarstw rolnych w regionie Mazowsza i Podlasia”. W 2016 r., na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedstawionego osiągnięcia naukowego w formie cyklu publikacji pt. „Środowiskowe oceny produkcji biomasy w Polsce uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych w dyscyplinie ochrona i kształtowanie środowiska, specjalność zarządzanie środowiskiem rolniczym.
Aktywność zawodowa obejmuje zatrudnienie na stanowisku nauczyciela w Zespole Szkół Ogrodniczych w Żyrzynie (1985 r.) i w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Janowcu (1985-1986). W 1995 r. pracowała w Zakładach Azotowych S.A. w Puławach w Dziale Sprzedaży i Marketingu na stanowisku sprzedawcy. Następnie była zatrudniona na stanowisku Kierownika Działu Informacji Rynkowej w Projekcie Polsko-Holenderskim „Establishing Marketing Systems for Agricultural and Horticultural Products in Lublin province”, który był wdrażany przez Fundację Akademii Rolniczej w Lublinie (1995-1998). W latach 1998-1999 była zatrudniona w AGRAM Chłodnia w Lublinie na stanowisku Kierownika Sprzedaży i Marketingu. Następnie pracowała w Lubelskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego w Końskowoli na stanowisku Kierownika Działu Ekonomiki i Rachunkowości (1999-2010). Od 1 lipca 2010 r. jest zatrudniona w Instytucie Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach (IUNG-PIB). Pierwszym miejscem pracy w IUNG-PIB był Zakład Agrometeorologii i Zastosowań Informatyki w którym początkowo była zatrudniona na stanowisku starszego specjalisty badawczego, a od 2015 r. na stanowisku adiunkta. Od 2015 r. zatrudniona była w Zakładzie Biogospodarki i Analiz Systemowych na stanowisku adiunkta. Od 2017 r. jest zatrudniona w tym Zakładzie na stanowisku profesora IUNG-PIB. Ponadto, w latach 2008-2009 pracowała jako ekspert Komisji Europejskiej doradzając Ministerstwu Rolnictwa, Leśnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich Rumunii we wdrażaniu sytemu Rachunkowości Rolnej (FADN). W latach 2009-2011 była ekspertem Banku Światowego i kierowała pracą zespołu wdrażającego system FADN w Macedonii (FYROM).
Aktualne zagadnienia badawcze obejmują:
- Oceny efektywności ekonomicznej i środowiskowej gospodarstw rolnych,
- Szacowanie emisji gazów cieplarnianych w rolnictwie,
- Wpływu systemów produkcji na żyzność gleb w zmieniających się warunkach klimatycznych
- Badania postaw rolników do procesów zachodzących w rolnictwie.
- Wdrażania innowacyjności w rolnictwie,
- Transferu wiedzy z nauki do praktyki.
Dorobek naukowy obejmuje 49 pozycje, w tym 24 wyróżnione w Journal Citation Reports, 2 monografie i 3 rozdziały w monografiach. Ponadto, jest autorem wielu komunikatów i doniesień w materiałach konferencyjnych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Była i jest zaangażowana we wdrażanie projektów krajowych i międzynarodowych. Poza tym była recenzentem 4 prac doktorskich. Obecnie jest promotorem 2 rozpoczętych przewodów doktorskich. Utrzymuje stałe kontakty z ośrodkami doradztwa rolniczego. Od 2011 r. jest członkiem Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu (SERiA), od 2014 r. Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa (EAAE); od 2015 r. Ogólnopolskiego Stowarzyszenie Agroleśnictwa (OSA). W 2014 i 2018 r. była członkiem komitetu naukowego programu Climate Smart Agriculture wdrażanego przez The Joint Research Programming Initiative on Agriculture, Food Security and Climate Change (FACCE-JPI). Jest ekspertem Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (MRiRW) oraz Ministerstwa Ochrony Środowiska zakresie zmian klimatu, emisji gazów cieplarnianych, zmian użytkowania gruntów, odnawialnych źródeł energii, Komisji Europejskiej w programach Horyzont 2020, Agencji Zarządzającej ds. Badań Naukowych (REA), Europejskiej Agencja Wykonawcza ds. Klimatu, Infrastruktury i Środowiska (CINEA), Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii w dziedzinie klimatu i żywności (EIT Climate – KIC, EIT Food), Europejskiego Partnerstwa Innowacyjnego (EIP) grupa fokusowa “Moving from source to sink in arable farming”, Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) w ramach PROW 2014-2020 w zadaniu “Współpraca”, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (NCBR), Hungarian National Research, Developmnet and Innovation Office, Italian Ministry for Education, University and Research. Od 2014 r. jest redaktorem tematycznym Acta Agrobotanica i członkiem rady redakcyjnej Applied Ecology and Environmental Sciences, American Journal of Environmental Protection, World Journal of Agricultural Research i Journal of Food Security. W 2012 r. otrzymała nagrodę zespołową I stopnia Dyrektora IUNG-PIB i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi za osiągnięcia w zakresie postępu w rolnictwie. Tytuł tematu badawczo-wdrożeniowego „Poziom emisji gazów cieplarnianych dla upraw pszenicy, pszenżyta, kukurydzy i żyta przeznaczonych do produkcji bioetanolu oraz upraw rzepaku przeznaczonego do produkcji biodiesla”. W 2020 r. otrzymała nagrodę zespołową I stopnia Dyrektora IUNG-PIB za szczególne osiągniecia organizacyjne w pozyskiwaniu projektów naukowych.